Boža Ilić (Žitni Potok kod Prokuplja, 1919 – Leskovac, 1993)
Akademiju likovnih umetnosti u Beogradu završio je 1945. godine, u klasi Mila Milunovića. Prvi put izlaže 1947. godine. Od iste godine bio je i član ULUS-a. Pripada generaciji posleratnih jugoslovenskih umetnika 20. veka. U vreme posle Drugog svetskog rata, kada je socijalistički realizam bio nametnut umetnicima kao jedini podoban stil, u realističnom izvođenju i odgovarajućoj tematici slike Bože Ilića prepoznate su kao poželjne karakteristike koje su bile tražene, pa su tako njegove slike postale ikone socijalističkog realizma. Osim slika obnove i izgradnje, koje su nastale ubrzo posle rata, u njegovom opusu srećemo i brojne portrete. Nakon promene državne politike menja se i kulturna politika i pred umetnike se postavljaju drugačiji zahtevi, a Boža Ilić biva skrajnut i obeležen kao režimski slikar, zbog čega je trpeo celog života.
Celokupno Ilićevo stvaralaštvo podeljeno je na dva perioda – prvi do 1950. u kome su nastajale monumentalne kompozicije koje su snažno obojene romantičarskim nadahnućem, kao svedoci vremena velikih nadanja i ponesenosti i drugi period koji obuhvata vreme od 1950. godine. Tu nalazimo veliki broj mrtvih priroda, pejzaža i portreta u maniru kolorisičkog ekspresionizma.
Izlagao je na Venecijanskom bijenalu 1950. godine. Učestvovao je na brojnim samostalnim i grupnim izložbama u zemlji i inostranstvu. U Narodnom muzeju u Beogradu 1994. održana je retrospektivna izložba njegovog stvaralaštva. Bio je dobitnik prve Savezne nagrade za slikarstvo i prve Nagrade grada Beograda. Umetnička galerija u Prokuplju nosi naziv „Boža Ilić“. U njoj se svake godine održava likovna kolonija pod istim imenom. Muzej Toplice u Prokuplju dodeljuje slikarsku nagradu „Boža Ilić”.