Vladimir Veličković (Beograd, 1935 – Split, 2019)
Vladimir Veličković je rođen 11. avgusta 1935. godine u Beogradu, gde je prvi put izlagao svoje radove 1951. godine. Diplomirao je na Arhitektonskom fakultetu u istom gradu 1960. godine i dobio ponudu za prvu samostalnu izložbu u Muzeju savremene umetnosti.
Poznato je da je pripadao umetničkoj grupi Mediala tokom rada u Beogradu. To što uzor pripadnika “Mediale” nije pojam “peinture – peinture” najčešće se traži u činjenici da većina njenih pripadnika nisu slikari po obrazovanju i formaciji: Šejka, Siniša Vuković i Vladimir Veličković završiće studije arhitekture, još neki među njima (Miro Glavurtić, Svetozar Samurović, Milovan Vidak) u savladavanju tehnike slikarstva zapravo su autodidakti, Olja Ivanjicki po školovanju je vajar, a svi zajedno kada se prihvate slikanja radiće to na način koji izlazi izvan ideala slikarstva kao discipline likovnog mišljenja. Školovanje, naravno, ima u tome određenu ulogu, ali ono bitnije što pripadnike “Mediale” dovodiu područje umetnosti ne stiče se učenjem slikarske tehnike; naprotiv, to je – moglo bi se reći – „spoznajna glad“ koju oni žele da zadovolje slikanjem a ne filozofiranjem, ali to žele da urade slikanjem sa filozofskim aspiracijama i možda se otuda kod njih javlja ona vrsta narativnog slikarstva koje je, videli smo, M. B. Protić nazvao “peinture – litterature”. Po tome, dakle, što se opredeljuju za pojam “peinture – litterature” umesto onog “peinture – peinture”, većina pripadnika “Mediale” odstupa od slike kao estetskog predmeta uobličenog plastičkim mišljenjem…
Ješa Denegri, Teme srpske umetnosti, Srpska umetnost 1950-2000, Fondacija kolekcija Trajković, Beograd 2019, 148
Dobitnik je brojnih nagrada među kojima su: Nagrada za slikarstvo Oktobarskog salona 1963. godine, Nagrada za slikarstvo na Memorijalu Nadežde Petrović 1968. i 1978. godine, Nagrada za slikarstvo na Bijenalu u Sao Paolu 1977. godine i Zlatno pero Beograda 1979. godine. Oformio je Fond Vladimira Veličkovića (Fonds Vladimir Velickovic pour le dessin), koji nagrađuje mlade srpske umetnike, 2009. godine.
Nagradu pariskog Bijenala dobio je 1965. godine. Naredne godine prešao je u Pariz, gde je živeo i radio do smrti, 2019. godine. Veličković je u Parizu prvi put samostalno izlagao 1967. godine u Galerie du Dragon. Imenovan je za profesora na Nacionalnoj akademiji likovnih umetnosti (École nationale supérieure des Beaux-Arts) u Parizu 1983. godine, gde je predavao osamnaest godina.
Bio je član Srpske akademije nauka i umetnosti, Francuske akademije lepih umetnosti (Academie des Beaux-Arts, Institut de France), kao i Makedonske akademije nauka i umetnosti. Nosilac je počasnog francuskog Ordena umetnosti i književnosti (Ordre des Arts et des Lettres), kao i ordena Legije časti (Ordre National de la Légion d’honneur). Dela mu se nalaze u mnogim muzejima i privatnim kolekcijama širom sveta.
Pogledajte i: Dela Vladimira Veličkovića u ponudi ARTE galerije